Het is bijna zover, we mogen weer op pad! Gelukkig wel! Terug naar het land waar we ons hart aan hebben verloren, terug naar Iran. Nadat we met enige moeite ons derde Iraanse visum hebben verkregen, vertrekken we op 23 maart richting Tehran. We zullen dit keer ook een overstap moeten maken in Istanbul, aangezien de KLM vorig jaar is gestopt met rechtstreekse vluchten op Iran. Heel erg jammer, en nog bedankt Mr Trump!
Afgezien daarvan zijn we gewoon ontzettend blij om terug te kunnen keren naar dit prachtige land. We hebben weer een mooie route bedacht, best een uitdagend plan waarbij we veel nieuwe gebieden gaan ontdekken, maar uiteraard moet er ook ruim genoeg tijd over blijven om vrienden te bezoeken, banden te versterken, en gewoon voor de gezelligheid. Nadat we geland zijn in Tehran zullen we een paar uurtjes bijslapen en vervolgens verder vliegen naar een voor ons onbekend gedeelte van Iran, namelijk Iraans Koerdistan. Een week lang reizen wij met een Koerdisch gezin (Javad, Leili en baby Ali van net 1 jaar) door dit prachtige gebied. Mooie landschappen, bergen, gestapelde dorpjes, en de gastvrije Koerden, we kijken er naar uit!
Vanaf Tabriz vliegen we helemaal naar het noordoosten van het land, naar de stad Mashhad. Een hele heilige stad, hier gaan we ons vergapen aan de pracht en praal van de Iman Reza heilige schrijn. Religie en sublieme kunst verenigd in een schitterend complex. Dat met name in de avond werkelijk sprookjesachtig verlicht is, als ware het een Efteling paleis. Vanaf Mashhad nemen we een “savari” busje naar een uithoek dichtbij Afghanistan, naar het plaatsje Nashtifan. Hier kunnen we de verticale windmolens bewonderen die daar al meer dan 1000 jaar rond staan te draaien. Unesco werelderfgoed. De nachtbus brengt ons naar Kerman, waar we ons zullen herenigen met zowel Hadi als met Shiva en de familie.
Dan terug naar Shiraz, de favoriete stad van Lianne. We slapen bij onze vriend Peyman, en zullen daar nieuwe en bekende plekken bezoeken. Vanaf Shiraz gaan we een dag en een nacht het Zagros gebergte in, op bezoek bij de Qashqai nomaden stam. Hoe zal het zijn om te slapen in een vilten nomaden tent? Over een maand zullen we het weten! Met de nachtbus gaan we naar het zuiden, de warmte (lees hitte) tegemoet. Op Qeshm eiland blijven we twee nachten en we gaan er een nacht kamperen op het strand van het rode eiland Hormuz in de Perzische golf. Na de zinderende hitte van de eilanden, is het tijd om het maanlandschap te verruilen voor de zandduinen en de zoutvlaktes bij Varzaneh. Benieuwd of we de flamingo’s daar gaan zien! Na twee nachten verhuizen we naar Kashan, we zijn daar te gast bij de ouders van onze vriend Arman.
We sluiten af in Tehran zelf, een stad die we nog niet heel erg goed kennen. Bij Arman, eindigen we de reis. Na twee dagen Tehran verkend te hebben is het tijd om weer terug te reizen op het vliegende tapijtje richting Schiphol. Let op! De berichten zullen niet dagelijks verschijnen aangezien we niet overal wifi verwachten te hebben. Reizen jullie weer mee?
Hafez Guesthouse heeft een hele lange tafel, en alle gasten eten gezamenlijk met elkaar. We ontbijten dus met de mannen. Ze komen uit Spanje, Ierland, Portugal en Mexico. Ze hebben enorme honger gekregen van de woestijn blijkbaar, want er wordt heel wat naar binnen geschoven. Na het ontbijt vertrekken ze naar Yazd of Esfahan. Wij maken een rondje door Varzaneh. Niet dat er veel te zien is trouwens. Wat wel opvalt zijn de vrouwen in een witte chador. Het ziet er uit of ze een laken omgeslagen hebben. Ook zien we veel oude mannetjes op straat zitten en met elkaar een praatje maken. Hang ouderen. Men is hier wel heel vriendelijk, iedereen groet. We bekijken de oude moskee, die super eenvoudig oogt na die sublieme bouwwerken in Esfahan. Er is ook nog een oude brug en er staat een duiventoren. Dat is een bijzonder bouwwerk.
De woestijn is niet ver van het zout af. Hoge zandduinen net als in Marokko. Prachtig met van die ribbels in het goudgele zand. We beklimmen de allerhoogste duin, wat beslist niet meevalt, aangezien deze juist ook heel stijl is. Het kost vooral Lianne wat moeite. Maar als je dan er bovenop staat dan heb je ook wel een grandioos uitzicht. We hebben ruim een uur de tijd om te genieten van het uitzicht. De duinen en het zout in de verte. Het waait wel hard op het duin, das niet gunstig voor de lenzen. Zarah gaat sandboarden. Ook leuk.
We rijden in het schemerdonker naar een andere plek dichter bij Varzaneh. Ook in de woestijn. De Belgen en Zweden gaan hier overnachten in tentjes. Die zijn al opgezet door ons Guesthouse. We gaan hier eten, eerst thee, daarna barbecue. Kipspiezen (juje kebab) met gegrilde aubergines. Rondom de auto’s en de tentjes lopen twee kleine vosjes. Die hopen op de kluifjes van de kip. Ze zijn geheel niet bang uitgevallen en komen redelijk dichtbij. Wat gaaf! We kunnen ze goed zien want het is bijna volle maan.
Tegen 22 uur laten we de anderen achter en rijden met de chauffeurs terug naar Varzaneh. Wat was het weer een fijne dag!
Heerlijke omelet met tomaten, barbari brood met kazen, jam en rauwkost. Na het ontbijt vertrekt iedereen net als gisteren naar Yazd of Esfahan. Wij gaan op pad met meneer Umbrella (paraplu) die eigenlijk Amrollah blijkt te heten. Zeg maar gewoon Umbrella zegt ie. Het is een super aardige, rustige man, die ook nog eens redelijk Engels blijkt te spreken.We rijden naar de Ghavkhooni wetlands. Een moeras gebied, waar we vogels hopen te gaan zien. Maar eerst stoppen we bij de “Black mountain”, die inderdaad erg zwart blijkt te zijn.
Vreemd gezicht, in een woestijn landschap om ineens een zwarte berg te zien. Het blijkt om een hele oude vulkaan te gaan. We beklimmen de berg, en pas als je boven bent kijk je in wat eens een krater moet zijn geweest. Ook heb je een wijds uitzicht over de omgeving. De stenen en de bodem zien er verkoolde uit, maar het ligt hier uiteraard al eeuwen zo bij. Er groeit ook bijna niks, op wat onbeduidende plantjes na.
Ook staan er roze bloeiende struiken. Het water in de rivier ziet er niet heel erg schoon uit. De vraag is dus hoe lang de vogels het hier uit gaan houden. Nou, eerlijk gezegd vallen de Ghavkooni wetlands wel tegen. Het is een droog gebeuren, hoewel er al veel regen is gevallen dit jaar, is het nog steeds niet veel bijzonders. Sla het gerust over als je hier komt, je mist er weinig aan.
Een man met een Qashqai hoed, loopt voor de kameel. De kameel begint te lopen als de man “mashallah” roept. En na een tijdje roept hij het weer en dan stopt de kameel. We drinken er thee en Lianne koopt er een wit vilten Qashqai kinderhoedje. Heel mooi. We rijden terug naar het guesthouse en bedenken onderweg dat het eigenlijk sonde is om hier de rest van de dag nog maar wat rond te hangen. We hebben alles gezien wat we wilden zien. Waarom niet al vanmiddag al door reizen naar Kashan. We kunnen pas morgen terecht bij de ouders van Arman. Daarom bellen we met 
Gelukkig vindt Roohollah van het guesthouse het ook geen probleem dat we een nacht eerder vertrekken. Met chauffeur Amrollah rijden we de 3,5 uur naar Kashan. Hij heeft thee en koekjes bij, we nuttigen deze bij een soort van wegrestaurant. Buiten op de bedjes met tapijtje er op.
Morshedi heeft nu ook een restaurant, in het steegje 30 meter verderop. Wow, wat een mooi gebouw ook weer. Supermooi. Tafeltjes rondom een vijver, en tafeltjes boven op de galerij. En in kamers nog meer tafeltjes. We zitten op de galerij en bestellen een huisgemaakte dough, en een fesenjoon met rijst. Het smaakt heerlijk. Het is warm, een zwoele avond. Terug te komen naar deze plek, hoe fijn en hoe bijzonder. Een nachtje Morshedi, het voelt als een kadootje,
Bosch Vertrekt 1 