Donderdag 28 maart, Tabriz. Het is nog donker als we tegen half 6 in de ochtend Tabriz binnen rijden. De bus terminal is heel erg groot. We kopen voor 100.000 rial ( 65 eurocent) een taxiticket naar hotel Morvarid in het oude centrum. Gelukkig doet er iemand open en krijgen we direct een kamer. Eerst nog maar een paar uurtjes bijslapen.
We kunnen ook hier ontbijten, dat kost 65 eurocent per persoon. Daarvoor krijg je Iraans brood en thee zoveel je wil, smeerkaas en wortel jam (niet echt een aanrader), en een gekookt eitje. Wat wil een mens nog meer! We lopen naar de overdekte bazaar. Die staat vermeld op de lijst van Unesco wereld erfgoed. De bazaar beslaat maar liefst 7 vierkante kilometer dus je begrijpt dat je er al snel in kunt verdwalen. We lopen door de kruiden en noten afdeling, en dan komen we bij het tapijten gedeelte. De tapijten dat is waar Tabriz om bekend is. Je vind hier dan ook tapijten van de allerhoogste kwaliteit. Inderdaad zijn het juweeltjes, prachtige motieven en kleuren. Vooral de tapijten met de zeer gedetailleerde patronen hebben onze voorkeur. Er is ook een koffietentje in de bazaar. Trapje op en dan komen we in een heel gezellig kamertje. De koffie is niet echt top, maar we hebben weer koffie na bijna een week.
Buiten de bazaar staan heel veel mensen die geld willen wisselen. Ze fluisteren “dollar, dollar” als je ze passeert. Wisselen op straat daar beginnen we niet aan. Te riskant. Bij een klein eettentje eten we een pizza als lunch. Hele vriendelijke jonge mannen. Dan is het nog een stukje lopen naar de Masjed-e Kabud, de blauwe moskee.
Deze hele oude moskee uit 1465 was eens bedekt met prachtige blauw tegelwerk, maar door een aardbeving in 1773 is alleen de entree nog bewaard gebleven. De moskee is weer opgebouwd, maar met bruine stenen. Hier en daar zie je nog een blauw tegeltje. Aan de binnenzijde is het een stuk mooier. Veel meer is intact gebleven, en er hangt een goede sfeer. Er is een donkerblauwe nis te zien, een tint die je minder vaak ziet. Erg mooi.
Het naast gelegen Azerbaijan museum is de 200.000 rial echt niet waard. Het blijkt een super saai museum met alleen oude munten en wat potjes. Hey, een hippe koffietent! We nemen een americano en een latte. Samen voor 1, 50 €. Er zitten twee vlotte mannen aan een cement kleurige grijzige Iraanse cappuccino. Hopelijk smaakt die beter dan het er uit ziet. Ze werken bij een exchange wisselkantoor in de bazaar.
En waarschuwen voor de wisselaars op straat. Het begint te onweren. En niet zo’n beetje ook! De mannen geven ons een lift naar de Tourist busstop. Het plenst niet normaal meer. De straten worden riviertjes. Maar goed we zitten in de bus. Helemaal vol Iraniërs, wij zijn de enige buitenlanders. De gratis tourist bus brengt ons naar een grote shopping mall. Sonde van de tijd. Wij wilden naar de historical places. Die stonden ook aangegeven in de flyer. We krijgen wel ’n privé gids, een jong meisje van 21. Na een uur rijdt de bus weer terug. Typisch Iraanse tour: je stopt een bus vol mensen, zet er 5 gidsen bij. De uitleg is alleen in Farsi. De vrouwen in de bus houden de gordijnen dicht, toch niks te zien buiten. Pas later ontdekken we dat er 4 verschillende bussen waren. Wij zijn gewoon in de eerste de beste gestapt vanwege de regen, en dat was niet die van de route van de historical places. Toch weer een ervaring rijker!
In de avond lopen we naar een restaurant met de geweldige naam “Tabriz modern restaurant”. Het is inderdaad modern en het eten is prima. Soep, kebab met rijst en brood en salade voor 4,20€ per persoon inclusief drankje. Mooie afsluiter van de dag.
Communiceren is dus lastig. We rijden eerst de stad uit en tussen Tabriz en Zanjan ligt een hele strook van gekleurde bergen. Het is op slechts een uurtje rijden van het hotel. We stoppen op verschillende plekken om foto opnames te maken. De 
Want dit is echt een prachtig natuurverschijnsel. De kleuren variëren van donkerbruin naar warm cognac bruin, groen, beige, geel en cremekleur. En dat allemaal in mooie stroken en richels. Ongelofelijk mooi, surrealistisch. Of dat je op een andere planeet bent beland. We hadden hier maar wat graag een hike willen maken. Er loopt ook een grote kudde schapen onderaan de bergen, wat het alleen nog maar mooier doet lijken.
Speciaal voor de buitenlandse gasten wordt de vrouwentuin van het Qajar museum, een kleine binnentuin geopend. Normaal mag je hier niet komen blijkbaar. Al pratend lopen we door het huis. Victoria vindt het wel gezellig en we besluiten gezamenlijk naar het Poets mausoleum te lopen. Een ultramodern spuuglelijk bouwwerk. Ook binnenin is er weinig interessants te melden.
We lopen met Victoria terug naar de oude stad, en naar de bazaar. We gaan wat eten samen. Bij gebrek aan beter wordt het een hamburger. Tja……… We lopen wat rond in de bazaar. Kijken naar wat tapijtjes. Mooie kleine tapijtjes om aan de wand te hangen. Wat zouden die kosten? Het zou een mooie blijvende herinnering zijn aan Iran…… We bekijken er een stel, en raken in gesprek. Maar we kunnen niet kiezen. De man zegt maak maar wat foto’s en kom voor je vertrekt uit Tabriz weer terug. Goed plan, doen we. We bekijken ook de moskee in de bazar, de Masjed-e Jameh. Mooie tapijtjes maar niet heel indrukwekkend.
We hebben daar gisteren ook heerlijk traditioneel Iraans gegeten. We bestellen de saffraan soep met zereshk (de rode gedroogde vruchtjes), gheymeh (stoofpotje met linzen en vlees), en kip met rijst. Smullen dus.
Het wordt maximaal 7 graden, en dat is natuurlijk niet veel. Eerste stop is de pas nieuw gebouwde Imam Khomeini moskee. Het is een fancy gebouw, met mooie gloednieuwe blauwe tegeltjes. Het is een gebouw om te imponeren. Een mega groot complex, en mega dicht. Alles is op slot, we komen er niet in. Imam Khomeini kijkt met zijn strenge blik vanaf een reliëf naar beneden. Het is wel duidelijk dat wie het hier voor het zeggen heeft. Het wisselkantoor op de Imam Khomeini straat is ook al potdicht. In de bazaar kan je natuurlijk ook wisselen maar wij vonden het daar nogal vaag. Nergens wisselkoersen aangegeven. Ze zeiden maar wat, en het voelde niet goed.Omdat het harder is gaan regenen besluiten we naar de bazaar te gaan. Daar is het in elk geval droog omdat het compleet overdekt is.
De tapijten! Gisteren zagen we twee prachtige exemplaren, maar we konden niet kiezen. Ook wilden we er zeker van zijn dat we voor een echt handgeknoopt Perzisch tapijt zouden kiezen, en niet per ongeluk ons af zouden laten schepen met een machinaal vervaardigd tapijt. Op internet opgezocht waar we dan op moesten letten. Het belangrijkst is de achterkant blijkbaar. Het patroon van de voorkant moet ook op de achterkant te zien zijn. En de franjes aan de uiteinden moeten er niet later aangezet zijn, maar doorlopen met de basis. Snelcursus “hoe herken ik een echt Perzisch tapijt”. In de wirwar van steegjes vinden we warempel na enig speurwerk dat ene tapijten zaakje terug. Buurman 
We nemen er ruim de tijd voor. Het weer is jammer genoeg niet al te zonnig. Sterker nog, er is in eerste instantie geeneens zon te zien. En het waait nogal, maar gelukkig is het niet koud. Lianne en Samy maken nieuwe foto’s, dezelfde maar dan twee jaar later. En dan gaan we op pad. Het steegje uit, langs de moskee met de tegeltjes. Dan door een overdekt klein binnenplaatsje met een koepeltje. En dan kom je bij de grote weg waaraan alle oude historische huizen liggen. Nog net zo als twee jaar terug stellen we tevreden vast.
Er is nog een historisch huis dat we vorige keer gemist hebben, het 
De entree is nog niet heel bijzonder en je denkt dat het tegen gaat vallen hier. Maar hoe verder je naar achteren loopt, hoe mooier dat het wordt. Op het einde is een geweldige ruimte met een hele gave geheel beschilderde koepel. Ook de ruimte zelf is uitbundig beschilderd met allerlei bloemmotieven, vogels en zelfs afbeeldingen van mensen.
Elk dorp heeft wel een of zelfs meerdere heilige schrijn(en), hoe komen ze aan al die heilige overleden mensen? Volgens vrienden van hier is het compleet fake deze zogenaamde heilige plekken. Maar ze blijven wel beeldschoon.
Dat valt nog niet echt mee, uiteindelijk wordt het een broodje kop met champignons en een pizza. Het is een heel klein eettentje en net als we ons afvragen waar de goede man het eten klaar zou moeten maken (we zien immers niks) drukt hij op een knop, en zien we hem achter de balie naar beneden glijden. Aha, een liftje. Als hij een bestelling heeft verdwijnt hij ondergronds om deze klaar te maken. Wat handig zeg! We willen nog een museum bezoeken, maar deze blijkt gesloten te zijn. Wel kunnen we Raj Historical house in, en er zit ook een antropologisch museum bij in. Het huis is mooier dan het museum. Met verdiepte binnenplaats wat je hier veel ziet.
Nog een koffie bij het Morshedi café. En dan komt Arman hier geen om ons op te halen. We drinken nog een thee net hem in de binnentuin. Gezellig! Dan lopen we door de steegjes met de bagage naar de grote weg. We rijden naar de Bam-e Kashan. Een uitzichtpunt boven de stad. Dan zie je pas echt hoe groot de stad eigenlijk is. Ook gaan we een ijsje eten bij een hele luxe ijssalon. Ze hebben meer dan 60 verschillende smaken. Superlekker.We rijden naar het huis van Tamineh en Medhi, de ouders van Arman. We worden heel hartelijk ontvangen. Ze wonen erg royaal, in een ruim en kleurrijk huis.
Met moderne hippe meubels. Overal staan grote knuffels als decoratie. Dat zouden wij dan weer niet doen, in zo’n chique huis, maar smaken mogen verschillen. We krijgen hier zelfs onze eigen etage compleet met een eigen keuken, badkamer en openslaande tuindeuren. Er staat een sinaasappelboom voor de entree. Er hangt al fruit in de boom, maar ook draagt de boom bloesem, die heerlijk ruikt.De moeder van Arman heeft heerlijk gekookt. Gebonden bleekselderij soep, rijst met crunchy tadigh, kookoo sabzi (groente quiche) en een soort ash. Het is heerlijk! Na het diner geven we Tamineh de kadootjes. Een Delftsblauw handbeschilderd huisje, Blikje speculaas, en nog wat kleinigheidjes. Ze is er erg blij mee. Na nog een versgezette koffie is het tijd om te gaan slapen. In ons eigen appartement leggen wij onze hoofden te rusten op de matjes op het tapijt. Sweet dreams……
Bosch Vertrekt 1 